Bu çağda…
Dil sınırsız, gönül pervasız.
Kırmak kolay, susmak zor.
Kesin konuşmak ama eksik bilmek sıradanlaştı;
Empati, neredeyse antik bir erdem.
Tarihte biri haddini aştığında
Odada bir sessizlik olurdu.
Bir utanma, bir "keşke demeseydim" hali…
Kabalık dürüstlük sanılıyor;
Hoyratlık, özgüven.
Sınırlarını unutmuş ruhlar, öne çıkmanın ve parlamanın peşinde.
Ama o parıltının ardında, ego saklı.
Karşının samimiyetini hiçe saymak,
sözünü kesmek ve baskılamak,
ölçüsüzlüğün en kirli parçasıdır.
Ve o benlik büyüdükçe
Birbirimizin ışığını söndürüyoruz.
Bu ölçüsüzlükte,
tahmini bilgiçler var; bilmediğini biliyormuş gibi sunanlar, söz hakkı gasp edenler.
İnsanlık artık hoyrat.
İncelik utangaçlık,
Nezaket zayıflık değil;
Haddini bilmeyen
Başkasının varlığını hiçe sayar.
Toplumun çöküşü
Tam da orada başlar:
Birinin sınırı
Diğerinin yok sayıldığı yerde.
Haddini bilmek, gerçek bir güçtür.
Nezaket zayıflık değildir —
İnsan kalmanın son direnişidir.
Ama biz direnmiyoruz artık.
Sesi çok olan, kendini kaybetmiş; ölçülü olan susturulmuş.
Vicdan hoyratlığa,
Bilgelik gürültüye yenildi.
Excess bulaşıcıdır,
Ama nezaket de öyledir.
Çetin Ay
BWA Başkanı
